عارف عالی‌نسب/ ‌ قصه پر غصه‌ سیل سریال تکراری این روزهای دشت مغان است، بعد از مدت‌ها کم آبی و خسارتی که به کشاورزی این منطقه وارد شد، حالا مجددا این آب است که نقش اصلی را بازی می‌کند، اما این بار با حضور پررنگ و دردناکش؛ طی یک ماه اخیر، علاوه بر سیلاب‌های کوچک، دو بار سیل سهمگین بر روی زندگی مردم منطقه گرمی آوار شده و در بار دوم متاسفانه جان ۶ هموطن را هم گرفته است. تصاویری که از سیل‌های اخیر مخابره شد شدت این حادثه را به رخ می‌کشد، در بسیاری از تصاویر سیل وارد خانه‌های روستایی شده و گل و لای حاصل از این اتفاق نامبارک تا ارتفاع چشم‌گیری بالا آمده است. در نهایت نیز، تصویر خودروی متلاشی شده‌ای که تعدادی از جانباختگان حادثه سوار بر این خودرو بودند، نهایت دردناکی این بلای طبیعی را می‌رساند. بی شک رد پای انسان و دخالت‌های آن در طبیعت، بیشتر از هرچیزی در حوادث این چنینی به چشم می‌خورد، از بین رفتن پوشش گیاهی، تغییر شکل زمین‌ها در اثر برداشت بی رویه، ساختن سدها و سایر تاثیرات کلان انسان‌ها در طبیعت به تغییراتی در شرایط آب و هوایی ختم می‌شود که نتیجه آن را در بارش‌های نامنظم و خطرآفرین و حتی در خشکسالی می‌توان یافت. سیل گرمی دوباره به ما یادآور شد که با گذر زمان، و افزایش تغییرات اقلیمی باید بیشتر از قبل آماده حوادث این‌چنینی باشیم. در چنین شرایطی، بحران در اغلب موارد اجتناب ناپذیر است، اما در این میان مدیریت بحران نباید حلقه مفقوده رویارویی ما با حوادث طبیعی باشد.