⁦عارف عالی‌نسب/ مهندس شهرسازی تخریب قسمتی از خانه مربوط به دوره قاجار، یعنی خانه «شریعت» در محله اوچدکان اردبیل واکنش‌های رسانه‌ای و مدنی بسیاری را به دنبال داشته است. خانه «شریعت» یک بنای تاریخی با مالکیت اداره کل میراث‌فرهنگی است که در سال 1383 به ثبت ملی رسیده و اما دست طبیعت و خواب غفلت مسئولان چیزی از شکوه آن باقی نگذاشته است. خانه‌ای که روزی چراغش روشن بود و گرمگاه نفس‌های اهالی‌اش به شمار می‌رفت. اما نکته قابل تامل درمورد بناها و خانه‌های تاریخی شهر اردبیل، از بین رفتن تقریبا تمامی آنها و باقی ماندن تنها یک اسم است. خانه شریعت، خانه خادم باشی، حمام پیرزرگر، خانه آصف و چندین اسم از این قبیل که امروزه فقط روی کاغذ وجود دارند و وقتی به سراغ این بناها می‌رویم با مخروبه‌ای روبرو می‌شویم که آسیب‌های شهری و اجتماعی بسیاری را به دنبال خود دارند. عموما همسایه‌های این خانه‌ها، به جای افتخار به تاریخ زیست شده در همسایگی خود، از وضعیت نابسامان این بناها گلایه دارند و هویت اجتماعی خود را زیر آوار فراموشی مسئولان پنهان می‌دانند. اگر سری بزنیم به مرکز شهر و برای مثال در محله اوچدکان اردبیل قدم بزنیم با باقی مانده‌های خانه‌هایی از دوره قاجار روبرو خواهیم شد که روزگاری شاهد رفت و آمدها، غم و شادی‌ها و نسل‌هایی از اهالی این شهر بوده‌اند و اکنون انگار که شهر نسبتا مدرن و توسعه یافته با مدیریت ناآشنا به فرهنگ و تاریخ، دیگر چشم دیدن این خانه‌ها را ندارد. در حال حاضر مسئله‌ای که باید به آن توجه کرد تنها تخریب قسمتی از خانه شریعت نیست، بلکه وضعیت اسفناک اکثریت بناهای تاریخی شهر و استان است که از مدیرتی ناآشنا و ناکارآمد خبر می‌دهد. انتظار می‌رود که دستگاه‌های متولی چه در سطح استانی و چه در سطح ملی هرچه سریعتر برای ساماندهی این بناها تصمیمات لازم را گرفته و اقدامات عملیاتی خود را آغاز کنند، پیش از آن که تاریخ شهر بار کامیون‌ها شده و ساختمان‌های نو به جای این بناها سبز شوند.